Kia li estas - la ekzilito? Oni do nepre ne devas miskompreni nek enmiksi tiun vorton inter similajn loze ĉirkaŭenĵetatajn: senpatrujulo, rifuĝinto, enmigrinto, silento, ruzeco. Ne. esti ekzilito estas revi pri glorplena reveno. Esti ekzilito estas vizii pri revolucio: "Elb-insuleska", ne "St-Heleneska". Esti tia estas senfine paradokse: vidanta antaŭen pere de daŭra retrovidado. La ekzilito estas pilko alten ĵetita en l'aeron. Tie pendas li, glaciigita en la Tempo, transformita en foton: senigite je movkapablo, ŝvebigite kontraŭnature super sian denaskaĵon, li atendas momenton neeviteblan je kiu la foto devos ekmovi sin, je kiu la Tero reproprigos sian propraĵon. Tiel pripensas la Imamo. Lia hejmo estas luata apartamento. Ĝi estas atendejo, foto, aero.

(...)